Tarczyca jako narząd wielozadaniowy, a przy tym niezwykle „towarzyski” i współpracujący w grupie, wymaga nie tylko uogólnionego podejścia do diagnostyki, ale również przyjęcia szerszej perspektywy w odniesieniu do podejmowanego leczenia. Wymusza wypracowywanie nawyków pozwalających utrzymywać ciało w stanie wewnętrznej równowagi, rozumianej jako stan harmonii pomiędzy ciałem, duszą i umysłem. Higiena zdrowia psychicznego oraz fizycznego powinna stanowić podstawę protokołu leczenia chorób tarczycy i być traktowana z respektem nie mniejszym, niż w przypadku podejmowanej farmakoterapii. Bardzo często zakładamy, że choroby to kwestia predyspozycji genetycznych, jak również ogromnej dawki niesprawiedliwego zbiegu okoliczności, niczym jak ze strzałą Amora – nie wiadomo kiedy i kogo trafi. Jednak takie założenie nie jest do końca prawdziwe
i wyklucza jakikolwiek wpływ człowieka na możliwość wystąpienia choroby. Zdecydowanie łatwiej jest myśleć, że kwestia schorzeń pozostaje poza strefą wpływów, co stanowi znaczne uproszczenie etiologii wielu zjawisk. Nie bez powodu jednak, znane powiedzenie „jesteś kowalem swego losu” oddaje znaczną odpowiedzialność w nasze ręce. Każda jednostka chorobowa bądź zespół chorobowy wynika z zaburzonej pracy organizmu, której przyczyn warto szukać w codziennym życiu, dokonywanych wyborach czy stosowanych nawykach.
Higiena życia stanowi pojęcie wydające się nieco abstrakcyjne, nieznajdujące przełożenia w świecie współczesnego pędu i pogoni za wszystkim, a przede wszystkim za wiecznie brakującym czasem. Strategia, która ma na celu zharmonizować człowieka z otoczeniem pozornie wymaga wielu poświęceń oraz znacznego przewartościowania popularnych ideologii. Carpe diem w rozumieniu ułatwiaj sobie, co tylko możliwe, uwzględniające m.in.: łatwy dostęp do gotowej żywności typu fast food, ograniczenie codziennej aktywności na rzecz samochodu, korzystanie z szybkich rozwiązań typu ogólnodostępne środki przeciwbólowe, nadużywane niskiej jakości suplementy, kosmetyki, chemia gospodarcza i rolnicza, dodatki do żywności nie sprzyjają działaniom prozdrowotnym. Stres, szybkie tempo, niedosypianie, niedojadanie lub przejadanie się, pasywny lub wręcz przeciwnie- zbyt aktywny tryb życia, ekspozycja na substancje szkodliwe stanowią nieustannie prowadzony atak na układ odpornościowy, stopniowo doprowadzając do rozregulowania pracy kolejnych endogennych systemów. Warto zatem wiedzieć i zdawać sobie sprawę, które z codziennych czynności mogą wykazywać bezpośredni wpływ na nasze zdrowie oraz jak wprowadzając już nieznaczne zmiany można w widoczny sposób poprawić kondycję nie tylko tarczycy, ale i całego organizmu.
Zespół przewlekłego zmęczenia (ang. chronic fatique syndrome CFS) na dobre zagościł jako wyodrębniona jednostka chorobowa, stanowiąca swoistą wizytówkę czasów współczesnych. Choć to zespół chorobowy dość szczególny i niepodlegający jednoznacznemu kryterium diagnostycznemu może przybierać zróżnicowane formy nasilenia dolegliwości. Podstawę rozpoznania stanowi trwające dłużej niż pół roku fizyczne i psychiczne uczucie zmęczenia. Niczym niewytłumaczalne wyczerpanie, ospałość w sposób widoczny utrudniają codzienne funkcjonowanie. Zespół przewlekłego zmęczenia bardzo często stanowi pokłosie zbyt intensywnego trybu życia charakteryzującego się ustawiczną ekspozycją na stres i niewystarczającą ilością snu. Stres oraz sen to istotne komponenty wpływające na poziom egzystencji. Im mniej na co dzień pierwszego elementu a więcej drugiego, tym jakość życia lepsza, a wewnętrzna równowaga bardziej stabilna. Dlaczego zasada: „↓S-↑S” ma tak duże znaczenie? Ponieważ bardzo często zmiana wszystkich innych nawyków nie przynosi pożądanych efektów, do momentu poprawy jakości snu i ograniczenia sytuacji stresowych. Sen to lekarstwo (optymalny czas trwania 8-9h, od najpóźniej godz. 23-ej), czas na regenerację, oczyszczenie organizmu, wyciszenie umysłu i naprawę powstałych mikrouszkodzeń, a stres to agresor niszczący wszystko, co napotka na swej drodze oraz atakujący głównie te obszary, które są najsłabsze i najbardziej podatne. Wyżej opisany mechanizm nie pozostaje bez znaczenia dla kondycji tarczycy oraz sprzężonych z nią narządów endokrynnych. Przewlekle wycieńczony i zestresowany organizm to zmęczone nadnercza, których zbyt intensywna praca skutkuje nadmierną produkcją hormonów (m.in. kortyzolu, adrenaliny) wywołującą nieustannie podwyższoną gotowość organizmu do walki lub ucieczki i towarzyszące niekomfortowe poczucie strachu. Wyeksploatowany organizm, przemęczone nadnercza mogą w konsekwencji doprowadzić do rozregulowania pracy tarczycy bądź powstania widocznych zmian w postaci guzów.
Zespół nieszczelnego jelita to kolejne schorzenie masowo występujące i mające ogromny wpływ na proces leczenia innych chorób, w tym schorzeń tarczycy. Zaburzenie pracy jelit charakteryzujące się powstawaniem mikroszczelin znajduje bezpośrednie przełożenie w poziomie przyswajalności substancji aktywnych. Niewyleczone a często w ogóle niezdiagnozowane właściwie problemy jelitowe uniemożliwiają powodzenie procesu leczenia, ponieważ stosowana dietoterapia, ukierunkowana suplementacja, czy ziołolecznictwo stają się nieefektywne. Zespół nieszczelnego jelita pozostaje w bardzo silnej korelacji z zaburzoną mikroflorą jelitową, dlatego niezbędnym jest, aby proces leczenia schorzeń tarczycy został powiązany z diagnostyką, a następnie leczeniem problemów układu pokarmowego. Warto, aby nad całym procesem czuwał zespół specjalistów wykwalifikowanych w łączeniu medycyny tradycyjnej i niekonwencjonalnej, której rola w przywróceniu równowagi mikrobiomu jest nieoceniona. Z tematyką zespołu nieszczelnego jelita bardzo silnie powiązana jest probiotykoterapia będąca dla medycyny XXI wieku tym, czym w XX wieku była antybiotykoterapia. Probiotykoterapia może obejmować stosowanie:
Zobacz również: Rak piersi to nie wyrok!
– probiotyków – definiowanych jako żywe mikroorganizmy, które podawanew odpowiednich ilościach wywierają korzystne skutki zdrowotne. Probiotyk może mieć w swymskładzie pojedyncze szczepy bakterii kwasu mlekowego (Lactobacillus spp., Streptococcus spp.),szczepy drożdży (Saccharomyces spp.), kultury pleśni (Aspergillus spp.) lub też bakterie kwasumlekowego łącznie z wyselekcjonowanymi szczepami drożdżowymi. Wyżej wymienione grupywpływają pozytywnie na czas pasażu jelitowego i zapewniają właściwy rozwój mikrofloryzasiedlającej organizm. Bakterie probiotyczne dodawane są do różnych środków spożywczych.Występują przede wszystkim w sfermentowanych produktach mlecznych, kiszonych warzywach i
owocach, czy fermentowanych kiełbasach.